Abdülhakim Arvasi

Abdülhakîm Arvâsî (1865 - 1943) Sünnî, İslam âlimidir.

Hayatı

Osmanlı İmparatorluğu'nun son dönemlerinde ve Türkiye Cumhuriyeti'nin ilk yıllarında yaşamıştır. Seyyiddir. Van'ın Başkale kazasında doğmuştur. Seyyid Fehîm Arvâsî'den eğitim almıştır. Arvâsî, dini ve dünyevi ilimlerde geniş bilgi sahibiydi. Dört mezhebinde fıkh bilgilerinde mâhirdi. Van'da 30
yıl ders verdikten sonra, Doğu Anadolu'nun işgal edilmesi üzerine İstanbul'a hicret etmiştir. 5 Ağustos 1919'da Vahideddin Han tarafından Süleymaniye Medresesi'ne tasavvuf müderrisi olarak atanmıştır. Kurtuluş Savaşı yıllarında Milli Mücadele'ye maddi yardımlarla ve insan yollayarak katkıda bulunmuştur. Arvâsî'nin İstanbul camilerinde ders verdiği yıllar boyunca pek çok öğrencisi olmuştur. Abdülhakîm Arvâsî'den ders alanların en önemlisi, Hüseyin Hilmi Işık'dır. Abdülhakîm Arvâsî 1943 yılında, Ankara'da vefat etmiştir. Bağlum Kabristanı'nda medfundur. Tam İlmihâl Se'âdet-i Ebediyye kitabında, çeşitli mektuplarından ve kitaplarından önemli ölçüde alıntı mevcuttur.

Eserleri

* Er-Riyâd-üt-Tasavufiyye
* Râbita-i Şerîfe
* Keşkül
* Sefer-i Âhiret
* Eshâb-i Kirâm
* Ecdâd-i Peygamberî