Allâhü lâ ilâhe illâ hüvel hayyül kayyûm,
lâ te’huzühu sinetün velâ nevm,
lehu mâ fissemâvâti ve ma fil’ard.
Men zellezî yeşfeu indehû illâ bi’iznih,
ya’lemü mâ beyne eydîhim vemâ halfehüm
velâ yühîtûne bi’şey’in min ilmihî illâ bimâ
şâe vesia kürsiyyühüssemâvâti vel ard, velâ
yeûdühû hıfzuhümâ ve hüvel aliyyül azîm.
Rahmân ve Rahîm olan Allah’ın adıyla.
Allah ki, O’ndan başka ilah yoktur.
O hayydır, kayyûmdur.
Kendisine ne uyku gelir ne de uyuklama.
Göklerde ve yerdekilerin hepsi O’nundur.
O’nun izni olmadan katında kim şefaat edebilir?
O, kullarının yaptıklarını ve yapacaklarını bilir.
(Hiçbir şey O’na gizli kalmaz.)
O’nun bildirdiklerinin dışında insanlar,
O’nun ilminden hiçbir şeyi tam olarak bilemezler.
O’nun kürsüsü gökleri ve yeri içine alır, onları koruyup
gözetmek kendisine zor gelmez.
O, yücedir, büyüktür.
0 yorum:
Yorum Gönder